Programma: Dag 1

Beste NVMKA-leden,

De Nederlandse MKA-chirurgen komen dit jaar medische en technologische wijsheid in het Oosten halen onder het genot van Twents gastheerschap (m/v), met de overbekende Twentse gezelligheid.

Het bestuur van de NVMKA dankt de maatschap en het ondersteunende organisatieteam van de afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie van het Medisch Spectrum Twente voor al hun voorbereidende inspanningen voor het 67e Najaarscongres van de SSKMKA/NVMKA.  Wij komen allen graag enkele dagen naar Enschede om onze kennis te vergroten.

Heel veel plezier toegewenst namens het bestuur

Björn Kuipers is oud-voetbalscheidsrechter bij de Eredivisie, het Nederlands Elftal en was werkzaam binnen de hoogste klasse van de Europese voetbalbond. Naast zijn succesvolle carrière als scheidsrechter is Kuipers ook succesvol ondernemer. De lessen van het voetbalveld en zijn ondernemingen deelt hij in zijn lezingen. Hij geeft het publiek een kijkje in zijn wereld, maar weet toch elke doelgroep te raken met zijn praktische inzichten over leiderschap, ondernemerschap, omgaan met tegenslagen en het leiden van een team. Als geen ander weet hij te vertellen hoe het is om met grote druk om te gaan.

A. JUE¹, B.P. JONKER¹, E.B. WOLVIUS^1,2, J. PIJPE^1,3

¹ Afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie, Erasmus Medisch Centrum, Rotterdam

² Afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie, St. Anna Ziekenhuis, Geldrop

³ Afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie, Catharina Ziekenhuis, Eindhoven

Introductie en doelstelling

Een sinusbodemelevatie (SBE) is vaak nodig voor het plaatsen van implantaten in de bovenkaak. Deze studie vergelijkt klinische- en patiëntgerapporteerde uitkomsten (PROMs) van implantaten geplaatst na SBE met autoloog bot (AB) en SBE met een combinatie van een xenograft en lokaal geoogst autoloog bot (BBM).

Materiaal en methoden

Voor deze multicenter gerandomiseerde gecontroleerde split-mouth studie werden patiënten geïncludeerd waarbij bilaterale SBE was geïndiceerd, voorafgaand aan het plaatsen van implantaten. Na gerandomiseerde toewijzing van de AB- en de BBM-groep aan de linker- of rechterzijde van de bovenkaak werd de ingreep uitgevoerd. Bot werd geoogst vanuit de ramus mandibulae (AB-groep). In de BBM-groep werd lokaal bot geoogst tijdens de SBE-procedure en gemengd met een xenograft (Cerabone). Implantaten werden geplaatst na 4-6 maanden en controle vond plaats 12 maanden na belasten. Uitkomstmaten waren implantaat overleving en succes, complicaties, klinische parameters en PROMs.

Resultaten

Er werden 197 implantaten geplaatst bij 50 patiënten (AB=98, BBM=99). Implantaatoverleving na 12 maanden was 91.3% in de AB-groep en 96.7% in de BBM-groep zonder verschil in complicaties (p=0.990). Implantaatsucces was 89.5% in de AB-groep en 93.3% in de BBM-groep (RR=0.30, 95% CI 0.01 tot 8.25; p=0.320) zonder verschil in klinische parameters. Patiënttevredenheid was significant hoger na 12 maanden (p<0.005). Patiënten rapporteerden pijn en zwelling van de onderkaak na oogsten van ramus bot; 4 patiënten rapporteerden een tijdelijke hypoesthesie van de nervus alveolaris inferior.

Conclusie

SBE met AB en BBM geeft vergelijkbare klinische resultaten en hoge patiënttevredenheid. Een xenograft met lokaal geoogst bot leidt mogelijk tot minder morbiditeit.

N.M. TIMMENGA¹, P. KOOLE¹, R. KOOLE¹, R. VAN WEISSENBRUCH²

¹ Afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie, Wilhelmina Ziekenhuis, Assen

² Afdeling Keel-Neus-Oorheelkunde, Wilhelmina Ziekenhuis, Assen

Introductie

MOFP en somatosensorische tinnitus komt voor bij hypertonie van kauwspieren. In de literatuur wordt de relatie tussen het sensomotorische en auditieve systeem als mogelijke oorzaak voor het ontstaan van somatosensorische tinnitus beschreven; het Discomalleolaire Ligament  wordt eveneens genoemd in relatie met deze sensatie.

Materiaal en methode 

890 patiënten met  MOFP werden middels een gestandaardiseerde vragenlijst geanalyseerd. Bij 449  patiënten met MOFP (man : vrouw = 1 : 3) werd ook somatosensorische tinnitus gerapporteerd. De follow-up betrof uiteindelijk 322 patiënten.

Therapie

Pijnbehandeling bij 862 patiënten was gericht op reductie van verhoogde spierspanning, en bestond uit vervaardigen van een opbeetspalk in de onderkaak, toepassen van low frequency transcutane electro neuro stimulatie (TENS) gelijktijdig met warmteapplicatie op aangedane spieren.

Resultaten

Na 6 maanden werd bij 269 van de 322 patiënten, een substantiële pijnreductie van 50% -100%, waargenomen. Opmerkelijk was de reductie of zelfs volledige resolutie van de tinnitus, na pijnreductie.

Conclusie

Behandeling van MOPF zou primair gericht moeten zijn op reductie van de spierspanning. Secundair kan hierdoor vermindering van de somatosensorische tinnitus worden verkregen.

D.E. WORTMANN¹, A. YOUSIF^1,2, J. SCHORTINGHUIS^1,2, B. VAN MINNEN¹, A. VISSINK¹, G.M. RAGHOEBAR¹

¹ Afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie, Universitair Medisch Centrum Groningen, Groningen

² Afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie, Treant/locatie Scheper Ziekenhuis, Emmen

Inleiding

Autoloog bot wordt tot op heden beschouwd als de gouden standaard voor augmentatie van de ernstig geresorbeerde edentate bovenkaak ten behoeve van implantologische behandeling. Over de keuze van de donorlocatie bestaat nog discussie. Het doel van deze gerandomiseerde, gecontroleerde studie was het vergelijken van de morbiditeit van het oogsten van calvarium- en crista iliaca anteriorbot tot vijf jaar na deze ingreep.

Twintig edentate patiënten met onvoldoende maxillair bot om betrouwbaar implantaten te kunnen plaatsen, werden at random verdeeld over een calvariumgroep (n=10) en een crista iliaca anterior-groep (n=10). Patiënten ondergingen een sinusbodemelevatie gecombineerd met een verbreding van de processus alveolaris met dit autoloog geoogste bot. Donorlocatie gerelateerde morbiditeit werd vastgelegd voorafgaand aan, tijdens, en één jaar en vijf jaar na de ingreep middels patiënt-gerapporteerde uitkomstmethoden, lichamelijk onderzoek en dossieronderzoek.

Er traden geen peroperatieve complicaties op. De calvariumgroep rapporteerde een postoperatieve pijn (VAS score 0-10) van 0.1 (0.0-0.1) respectievelijk 0.0 (0.0-0.0) (median (IQR)). Bij de crista iliaca anteriorgroep was dit 0.2 (0.1-0.3) na één jaar en 0.0 (0.0-0.1) na vijf jaar. Hierbij werd geen significant onderscheid gevonden tussen de groepen (Mann-Whitney U, U 30.5, p=1.000). De littekenvorming werd in beide groepen als niet-storend ervaren. Hoewel twee patiënten die waren behandeld met crista iliaca anteriorbot vijf jaar na de ingreep nog discomfort bij de donorsite tijdens fysieke belasting ervoeren, was in beide groepen de patiënttevredenheid hoog: 9.0 (IQR 8.6-9.5) voor calvarium en 9.0 (IQR 8.0-9.5) voor crista iliaca anterior (VAS-scores schaal 0-10, Mann-Whitney U, U33.5, p=.546)). In beide groepen was één implantaat in het eerste jaar verloren gegaan. Tevens verloor een excessief rokende patiënt uit de calvariumgroep drie implantaten in de periode één tot vijf jaar postoperatief.

De postoperatieve pijn na het oogsten van zowel calvarium- als crista iliaca anteriorbot is minder dan 0.1 op een schaal 0-10 en beide donorlocaties zijn geassocieerd met  een hoge patiënttevredenheid (VAS 9.0), hoewel het oogsten van crista iliaca anteriorbot een hogere kans op langdurige klachten bij belasting van de donorlocatie lijkt te geven. Bovenstaande dient te worden meegenomen bij het maken van een keuze voor de donorlocatie bij het gebruik van autoloog bot voor reconstructie van de ernstig geresorbeerde edentate bovenkaak.

• 13.15 – 13.30 uur: Heleen Miedema, UT Twente: “Ontwikkeling 20 jaar Technische Geneeskunde”
• 13.30 – 13.45 uur: Joep Kraeima/Ruud Schreurs, UMCG/Amsterdam UMC: “TG binnen de MKA”
• 13.45 – 14.00 uur: Maaike Koenrades, Medisch Spectrum Twente: “TG in de periferie”
• 14.00 – 14.10 uur: Gertjan Pelgrim/Arico Verhulst/Niels Klop: 3 cases
• 14.10 – 14.20 uur: Fleur de Geer, Antoni van Leeuwenhoek: “3D-planning en intraoperatieve navigatie bij oncologische mandibula reconstructies”
• 14.20 – 14.40 uur: Sander Tabernée, UMCG: “Verweven van Augmented Reality in de MKA: Chirurgische navigatie voor Zygoma implantaten”
• 14.40 – 14.50: Sander Tabernée/Roy van den Ende/Thijske Bannink: 3 cases
• 14.50 – 15.00 uur: Juliana Sabelis, Amsterdam UMC: “Orbita PSI door TG, ontwerpt de chirurg mee?”
• 15.00 – 15.10 uur: Roy van den Ende, LUMC: “3D-planning weke delenreconstructie in hoofd-hals chirurgie”
• 15.10 – 15.20 uur: Bo Berends/Freek Bielevelt, Radboudumc: “MKA(I)”
• 15.20 – 15.30 uur: Joep Kraeima/Ruud Schreurs/Frank Baan, UMCG/Amsterdam UMC/Radboudumc: “TG in de volgende 20 jaar”

Met zijn Sheltersuit helpt Bas Timmer al jaren daklozen de winter door. In 2022 lanceerde hij een eigen kledinglijn, Sheltersuit Label. Timmer wil uitgroeien tot een wereldmerk à la The North Face, maar wel volgens het buy-one-give-one-principe. ‘Ik stel mezelf teleur als ik mijn creativiteit niet inzet om anderen te helpen.’

Bas Timmer was nog maar een jochie toen hij voor het eerst met een dakloze in aanraking kwam, spelend in de beddenwinkel van zijn moeder in Enschede. ‘Regelmatig kwamen er daklozen langs die van mijn moeder een slaapzak kregen. Zo ook de ‘Vrije Vogel’, een bekende in de stad voor wie ik als kind een beetje bang was. Grote baard, riekend, altijd een beetje tipsy.’

Op een dag stapte hij de zaak binnen met een bosje bloemen om zijn moeder bedanken. In één keerde kantelde Timmers beeld. ‘Daklozen blijken vaak heel lieve mensen, die simpelweg pech in het leven hebben gehad.’

Die bevestiging volgde jaren later nog eens, toen de vader van een goede vriend aan onderkoeling stierf, liggend voor de dichte deur van een opvang. De situatie raakte hem diep en binnen vijf uur had de jonge ArtEZ-modestudent de eerste Sheltersuit-versie in elkaar gezet, gemaakt van een oude slaapzak en een tent. Hij gaf ‘m aan een dakloze, en tot de dag van vandaag vormt dat ene kleine moment zijn grote drijfveer.

Daarna ‘is het een beetje uit de hand gelopen’, aldus Timmer. Inmiddels hebben meer dan twintigduizend daklozen een warmer onderkomen –  van Griekenland en de VS tot Australië. De Sheltersuit Foundation heeft ateliers in Enschede en Zuid-Afrika, met een distributietak in Amerika.

Naast de bekende Sheltersuit, een winddichte jas met aanritsbare slaapzak, is er ook een kleiner zusje bijgekomen: de Shelterbag, een matrasje dat je tot een tentje kunt uitrollen en geschikt is voor warmere klimaten. Het ingebouwde matras wordt geleverd door samenwerkingspartner Auping.

De Sheltersuit Foundation gelooft dat iedereen warmte, bescherming en waardigheid verdient. Daarom ontwerpen en produceren zij multifunctionele producten die direct onderdak bieden aan mensen die dakloos zijn.

De stichting drijft op donaties en geldstromen uit samenwerkingen, waarmee de producten gefinancierd worden. Die bestaan uit ge-upcyclede materialen, en worden gemaakt door daklozen en vluchtelingen, die hiermee een baan hebben.

In 2014 ontving Jean-Pierre de BOOA Research Grant voor zijn onderzoek getiteld ‘Therapeutische en economische evaluatie van twee behandelmogelijkheden voor persisterende periradiculaire laesies.’ Dit onderzoek vergeleek de effectiviteit en kostenefficiëntie van apicale chirurgie met revisie endodontische behandeling. In deze voordracht zal Jean-Pierre het beloop van de studie bespreken en vertellen hoe dit onderzoek zijn wetenschappelijke carrière heeft beïnvloed.

Klik hier voor de ALV-stukken