L. BOOM1, A. ROZEBOOM1, L. DUBOIS2
1 Afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie, Erasmus MC, Rotterdam
2 Afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie, Amsterdam UM, locatie AMC, Amsterdam
Inleiding
Het aantal ouderen met aangezichtstrauma’s groeit als gevolg van de toegenomen levensverwachting. Het is daarom belangrijk om het besluitvormingsproces achter de behandeling van deze unieke en kwetsbare patiëntengroep in kaart te brengen. Het doel van deze studie is om factoren te identificeren die van invloed zijn op de behandelkeuze (chirurgisch vs. conservatief).
Methoden
Een multicenter retrospectief cohortonderzoek werd opgezet in het Erasmus MC en het Amsterdam UMC, locatie AMC. Patiënten werden geïncludeerd als zij 60 jaar of ouder waren, tussen 2008 en 2019 op de afdeling MKA-chirurgie werden behandeld en minimaal één traumatische aangezichtsfractuur hadden. De primaire uitkomstmaat was het verschil in operatieve versus conservatieve behandeling van aangezichtsfracturen op basis van leeftijd, geslacht, behandeldoel, plaats van de fractuur, dislocatie en comorbiditeiten.
Resultaten
In dit cohort werden 608 patiënten geïncludeerd. Logistische regressie liet een niet-significante trend zien tussen hogere leeftijd en conservatieve behandeling (OR 0.97, 95% BI [0.95-1.00]). Mannelijk geslacht (OR 1.97, 95% BI [1.20-3.24]), functionele beperkingen (OR 4.27, 95% BI [2.58-7.04]) en gedislokeerde fracturen (OR 7.69, 95% BI [4.97-12.36]) waren significant geassocieerd met chirurgische behandeling. De plaats van de fractuur en comorbiditeiten toonden geen significante relatie met de behandelkeuze.
Conclusie
Dit onderzoek toont aan dat oudere en vrouwelijke patiënten doorgaans minder chirurgische behandeling ondergaan voor aangezichtsfracturen binnen de ouderenpopulatie. De beslissing voor een operatieve behandeling in deze groep is voornamelijk afhankelijk van de dislocatie van fracturen en een functioneel behandeldoel.
