L.H. VAN DER HOEK, A.J.W.P. ROSENBERG, E.M. VAN CANN
Afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie, Universitair Medisch Centrum Utrecht, Utrecht
Introductie
Intermaxillaire fixatie (IMF) wordt vaak toegepast in de MKA-chirurgie om de onder- en/of bovenkaak tijdelijk te fixeren. IMF-schroeven zijn populair vanwege hun gebruiksgemak, maar kunnen tandschade veroorzaken. Deze retrospectieve studie onderzocht de complicaties bij zelfborende IMF-schroeven met bijzondere aandacht voor iatrogene tandwortelschade.
Materiaal en methoden
Geïncludeerd werden 276 IMF-schroeven, geplaatst bij 43 patiënten tussen 2010 en 2023 in het UMC Utrecht. Complicaties werden gescoord uit de patiëntendossiers en van de postoperatieve OPT en/of CBCT. Tandwortelschade werd gezien bij 24 van de 162 IMF-schroeven (14,8%).
Resultaten
De ernst van de tandwortelschade volgens Schulte-Geers[1], werd bij 16 schroeven geclassificeerd als Klasse I (9,9%), 5 als Klasse II (3,1%) en 3 als Klasse III (1,9%). Andere complicaties betroffen postoperatieve malocclusie (16,3%), lokale mucositis (6,2%), mobiliteit/verlies van de schroef (5,8%), overgroei door mucosa (5,1%), schroefbreuk (0,7%) en perforatie van de volledige processus alveolaris (0,4%) . De logistische regressieanalyse liet een significant verband zien tussen kleinere interdentale afstand en het risico op tandwortelschade (OR 2,641 (95% CI: 1,464-4,766, p = 0,001)).
Conclusie
Tandwortelschade door IMF-schroeven kwam voor bij 14,8% van de IMF-schroeven en het risico bleek groter bij kleinere interdentale afstanden. Aandacht voor de interdentale afstand lijkt belangrijk om het risico op tandwortelschade te minimaliseren.
Referenties
- M. Schulte-Geers, W. Kater, R. Seeberger. Root trauma and tooth loss through the application of pre-drilled transgingival fixation screws. J Craniomaxillofac Surg 2012; 40(7); e214-7.
